Dag 1 van kennismaken tot een raar neusgevoel.

De eerste blog vanuit Lapland. Vanmorgen vroeg vertrokken met de trein vanuit Amersfoort. Mijn vader bracht me naar t station en zwaaide me nog heel lief uit. Waarschijnlijk met de gedachte dat er eindelijk een week rust is in huis haha. En terecht want aanwezig ben ik altijd wel. Toch is dat in een onbekende groep altijd even afwachten en wennen.

Toen ik aankwam op Schiphol stond daar mijn eerste reisgenoot al te wachten. Wij waren de eerste twee. Langzaam maar zeker druppelde iedereen binnen. Heel grappig om te zien hoe iedereen dan gokt dat je bij de goede groep contact maakt! We zijn totaal met 14 man. Waarvan 4 mannen en 10 vrouwen. Ja... we moeten delen haha. Daarnaast hebben we nog een reisleider... ook een man. Uhm jongen... blijkt 22 te zijn (een tweedejaars mwd’ers jeeeej) en blijkt net zoveel, of eigenlijk net zo weinig, als ons te weten.

De reisleider was de laatste die aansloot, klein beetje te laat maar toen konden we gaan. Het was inderdaad wat onwennig maar al heel snel voelde ik me op mijn gemak. Moeite met contact maken heb ik nooit gehad en wat flauwe grapjes van mijn kant breken dan toch vaak wel het ijs. Hoewel ik mezelf daarmee vaak ook wel enigszins voor gek zet maja. Op Schiphol hebben we allemaal nog even de nodige alcoholische drankjes ingeslagen en een beetje kennis gemaakt met elkaar. Na mijn eerste dag is mijn groepsoordeel zeer positief. Wat een fijne, gezellige en vooral humorvolle groep hebben wij! Mijn sph skills kwamen goed van toepassen: heel interessant om die groepsdynamica te zien en te herkennen welke rol ieder aanneemt. Ik voelde me een redelijk goede observator op dat moment.

De reis is prima verlopen. De eerste vlucht hadden we wel wat vertraging waardoor we met de overstap aardig moesten doorlopen op het vliegveld van Stockholm. Gelukkig gewoon gehaald. Gek was dat we met een groepticket vlogen maar niet bij elkaar in t vliegtuig zaten.

Om 15.30 landen we in Zweden. En wauw wat een apart gevoel als je dan het vliegtuig uit naar buiten loopt. Intense kou. Hele frisse en schone lucht. Bijna niet te omschrijven. “Jeeej we zijn goed aangekomen”.... riepen mijn reisgenoten vervolgens. Ja, dat klopt dacht ik bij mezelf: inmiddels zo een 18-19 kilo haha..... vervolgens moesten we nog een uurtje met de bus naar ons hotel. Maar goed dat mijn moeder niet mee was want die had een hartverzakking gekregen van deze busrit. Zooooveel sneeuw en gewoon vol gas erover. Dan nog niet te spreken over hoe we naar het hotel kwamen: achteruit door de sneeuw, glad, een smal paadje op! Wat mij overigens direct opviel waren de enorme brede wegen hier. De witte stippellijnen zijn veel verder weg. Waarschijnlijk voor de veiligheid?

We hebben een soort van bungalow. Echt heel luxe en mooi met een prachtig uitzicht (vergeet de sauna en jacuzzi niet). Ieder heeft een eigen (2 persoonskamer). De kamers waren al ingedeeld. Wanneer het niet gewenst was mocht je ruilen. We besloten dat niet te doen. Iedereen kan goed met iedereen. Ik deel mijn kamer met een hele lieve 34-jarige verpleegkundige.

Vanuit de bungalow is het een kleine 250 meter lopen naar de receptie, bar en restaurant in 1. Daarheen aan t lopen voelde ik iets raars. Maar echt heel raar. In mijn neus. Ik kan het niet anders omschrijven dan alsof t voelt dat je neus helemaal vol zit haha sorry!!!! Ik durfde hier niets over te zeggen. De ‘reisleider’ vertelde vervolgens onder het eten over dit gevoel en of ons dat als was opgevallen. Ik hield eerst even stilletjes mijn mond voordat ik mezelf weer voor gek zou zetten. Nu blijkt dus dat dit gevoel komt door de enorme kou (lees: op dit moment -25 graden). Je neushaartjes bevriezen dan en zorgen voor dit ongemakkelijke gevoel. Wat je vooral voelt wanneer je door je neus ademt. Dus dat wordt morgen nog wat. Net zoals dat ik het gek vindt dat je haren dus ook na enkele secondes bevriezen. Dus ook wimpers en wenkbrauwen haha.

We hebben vervolgens gegeten. Wat echt wel heel lekker was. Maar (ja dat zeg ik) ook erg weinig. We aten twee gehaktballetjes (niet de Zweedse gehaktballetjes van de Ikea hoor haha) met besjes en twee aardappeltjes in schil. En ik had me toch een honger. Wel in lekkere roomsaus. Het vlees smaakte heel mals. Ik genoot ervan. Tot ik het op had en hoorde dat dit eland was hahaha. “Moose meatballs” noemde ze t. Laten we even niet nadenken over welke meatBALLS we het dan hebben van de moose. Goed alles went haha.

Nu zijn we weer terug in t huisje en zitten we in onze lounge. Spelletjes en drankjes it is!!!
Morgen ontbijten we tussen 7-9 uur en om 9.30 uur moeten we klaar staan voor onze eerste excursie. We gaan 5 uur wandelen op sneeuwschoenen, lees: je schoenen met tennisrackets eronder haha. Heeel veel zin in! Tot slot: volgens alle voorspellingen blijkt de kans op het noorderlicht deze dagen het grootst morgennacht tussen 03.00-06.00 uur te zijn. Dus bid voor me mee!!!!

Ps: Wat ontzettend lief hoeveel mensen mij overigens vanmorgen hebben geappt en nog aan mij hebben gedacht om me een goede reis te wensen!! Dat geeft in deze kou toch echt wel een warm gevoel. Of is dat de alcohol?

-xxx-