Dag 2: sneeuwschoenen en een ongelukje.

Gisteravond hebben we het nog best laat gemaakt met zijn allen. Drankjes en leuke (kennismakings)spelletjes! Daarna heb ik verbazingwekkend goed geslapen. Ik was direct vertrokken. De wekker ging helaas al vroeg. Mijn kamergenoot en ik besloten om eerst alles te gaan doen en daarna naar t ontbijt te gaan. Heerlijk op ons gemakje.

Daar aangekomen hebben we lekker ontbeten. De een meer wakker dan de ander. Voor de zekerheid nam ik nog drie broodjes mee in mijn tas voor onder weg. Onze gids voor vandaag kwam daarna gedag zeggen. We hadden nog even de tijd om spullen te pakken en daarna zouden we vertrekken. Aangezien ik alles al had gedaan kon ik even rondkijken in de receptie en wat foto’s maken. Wat dat betreft lijk ik heel erg op mijn vader. Alles zien en bekijken, nieuwsgierig als maar kan. Ik trof onze gids buiten aan met zijn hond. Een husky!!!!!!! Vandaag dus ook de eerste gezien. En wat een leuk beestje zeg. Die ogen maken enorme indruk: 1 helderblauw en de ander diepdonker bruin!

De sneeuwschoenen onder binden. Wat een vreemde dingen. Enorme spijkers aan de onderkant. En loopt ik het begin super ongemakkelijk. Hoewel je na enige tijd niet beter weet.

Samengevat: 10 kilometer gelopen door meters hoge sneeuw. We ging off-the-road. Ontzettend tof. We gingen door de bossen. Wat een prachtig uitzicht. Alle kleine sneeuwvlokjes glinsterde super mooi in de zon.

Toen we vertrokken was het extreem koud, -28 graden. Als je de foto’s ziet (zie bijlage) zou je dat niet zeggen want er was (gelukkig) ook een lekker zonnetje. Deze kou maakt veel indruk. Zoals ik in mijn vorige blog al beschreef, de bevroren neushaartjes maar ook de bevroren wimpers. Conclusie: doe geen mascara op. Daar zit ook water in en dat is niet zo erg maar wel wanneer je dan te lang naar beneden kijkt.... resultaat: je wimpers bevriezen aan elkaar waardoor je je ogen niet openkrijgt. Dan moet je je neoprene gezichtsmasker (ja, dat sexy ding is goed in gebruik genomen) over je ogen trekken en uitademen. Door de warmte van je adem komen ze weer los van elkaar. Alles, ook je kleding van stof, werd kei en keihard. Haren werden grijs. Vooral komisch om dit te zien bij onze reisleider van deze dag want hij had een baard..... Hahha je kunt je vast voorstellen hoe dat eruit heeft gezien.

Wat vervelend was door de hoge sneeuw ja dat je niet ziet wat eronder ligt of zit. Soms stap je dus op een struik of sta je letterlijk tot aan je navel in de sneeuw.... kom daar mee eens uit, helemaal met de fantastische motoriek van Sabrina. Dit zorgde voor de nodige hilariteit. Het lopen over echte verse sneeuw, hele vlaktes zonder voetstappen, echt zo prachtig om te zien.

Eerlijk is eerlijk, het was ook echt kapot gaan. Het was zwaar. Heel zwaar. Vooral stijl en door de diepe sneeuw moet je flinke stappen nemen. Niet iedereen was hierdoor even gehumeurd. Mij geeft t vooral een kick. Vooral een kick toen we op het hoogste punt aankwamen en een uitzicht hadden waar je u tegen zegt. Echt niet normaal. Toen ik even helemaal achteraan stond, raakt me dit wel even. Ik ben hier toch maar.... toch maar mooi gedaan. Daar boven gingen we lunchen. Echte Zweedse en zelfgemaakte zalmsoep met een broodje. Dit is toch best even prutsen haha. Of je hebt t koud zonder handschoenen of je knoeit enorm met handschoenen aan.

Vervolgens zette we onze barre tocht voor. Lichtelijk demotiverend toen ik hoorde dat we nog niet eens op de helft waren. Onderweg kwamen wij een hele stijle helling tegen. De gids vertelde ons dat we er vanaf mochten glijden. Iedereen dacht dat dit een grap was. Maar nee, het kon en mocht echt. Dit ging hard maar echt hard!!!! En zo geweldig. Wat een lol hadden we. Sommige bikkels klommen weer omhoog en gingen nog een keer.

Niet veel later kwamen we nog zo een helling tegen. Nog veel meer stijl dan de vorige. De reisgids vertelde dat t prima kon. Ik ging als vierde. Dit was alleen onverstandig. De drie voor mij hadden de sneeuw geplet. Hierdoor werd alles wat eronder zat zichtbaar. Echtelijk is alles wat er onder zit sneeuw. Maar op 1 punt stond een boom en daar stak een tak uit. Een tak die als een gek over mijn stuitje ging. Resultaat: Sabrina kwam bewusteloos beneden aan, misselijk, ernstig gekneusde bil en stuit, een wond/snee en ook nog een scheur in mijn nieuwe skibroek. Wel weer heel mooi om dat groepsgevoel terug te zien komen op zulke momenten. Iedereen helpt elkaar. Ook wanneer iemand z’n schoen verliest, valt of even wilde pauzeren. Tijdens mijn val had de mazzel dat een reisgenoot ehbo heeft, hij heeft mij er echt mega chill doorheen geholpen. Goed, ik heb dus de hele groep op gehouden. Met als gevolg dat ik door een busje (busje komt zoooo) werd opgehaald. Gelukkig heb ik alleen maar de laatste 30 minuten wandelen gemist. Toch voelde dit rot. En nu.... nu lig ik dus in bed. Met zalf, paracetamol, een beetje koorts, een verband en een warmte deken onder m’n ass!!!! (Thank god is mijn kamergenoot verpleegkundige). Niet erg, maar wat ik echt niet kan loslaten zijn de komende dagen..... kan ik alles volledig mee doen? Het doet goed zeer. Maja.... het was in ieder geval een vette ervaring om naar beneden te glijden. De gids zal denk ik de volgende keer beter nadenken bij zijn volgende groep. De andere helft die op dat moment nog boven stonden, zijn met een omweg naar beneden gegaan. Via een PAD! Haha.

Ik heb voorzichtig gedoucht en wil straks mee de jacuzzi in. Deze hebben we namelijk als groep gehuurd voor twee uur. Vrij duur met een grote groep valt dit mee.

Om 18.00 uur gaan we lekker eten en daarna rond 20.00 de jacuzzi in. Hoewel m’n kamergenoot niet weet of dat verstandig is voor mij ivm de bacteriën in de open wond. Top Sabrina..... nou fuck it. Ik ga!!! Goed naspoelen en door. Daarna gaan we ons vanavond ongetwijfeld weer vermaken met elkaar. Als medicijn maar de fles 43 gebruiken hahaha! No worries and enjoy :)

-xxx-